Mading Digital

NESAMA
  • Sarana dan Prasarana

    Sarana dan Prasarana SMPN 1 Malangbong

  • Home

    Mading Digital SMPN 1 Malangbong

  • Informasi

    Info Grafis SMPN 1 Malangbong

  • Informasi

    Program Unggulan SMPN 1 Malangbong

Ayahku Tersayang

 Ayahku Tersayang 

Karya : Anisya Rahmadani

Kelas : 8H

"nak..maaf yaa ayah belum bisa ngasih apa yang kamu mau" ujar ayah sambil mengusap rambut aca

"iii ayah ko bilang gitu, gapapa ayahh, selagi ayah masih ada disamping aca, itu udah berarti banget buat aca" jawab aca dengan senang

"iyaa makasi ya aca selalu ngertiin ayah, insyaallah kalo ada ayah langsung beliin" 

"tenang aja yah, jangan terburu-buru lagian aca ga terlalu membutuhkan itu" briyan pun tersenyum

"iya, tapi ayah akan ngusahain itu semua buat aca"

"iyaa makasii ya ayahh, ayah udah ngusahain apapun demi aca, padahal ayah lagi gapunya juga ayah suka ngusahain terus, aca sayang banget sama ayah, ayah jangan ninggalin aca yaa.." sahut aca dengan mata berkaca-kaca

"iyaa sayang nya ayah, udahh jangan nangis lagian itu semua udah jadi kewajiban ayah buat aca, apalagi aca bagi ayah adalah harta paling berharga daripada apapun, jadi aca harus bisa ngedapatin apa yang aca mau" ucap ayah sambil menghapus air mata aca yg mulai menetes

"iyaa ayah, ayah jangan ninggalin aca ya"

"iyaa princess nya ayah, udah dong nangisnya nanti cantiknya ilang loh" ledek ayah dengan tertawa

"iii ayah mahh" sahut aca ikut tertawa juga

kemudian briyan memeluk sang anak dengan penuh kasih sayang dan aca pun membalasnya

"tetaplah disisiku ayahku tersayang"

Harta yang Sebenarnya

 Harta yang Sebenarnya 

By: Naira Hilmiyah 9G 


"Selamat pagi teman teman"

Sapa Rika kepada teman temannya 

"Selamat pagi juga Rika"

Jawab ke lima teman"nya

"Eh kalian tau ga? Kemaren aku baru aja di beliin handphone keluaran terbaru yang iPhone 15 itu"

Ujar Rika sambil mengeluarkan handphone baru milik nya

"Wah bagus sekali Rika,aku juga pengen handphone seperti itu"

Sahut Ica salah satu teman nya Rika

"Haha,apa kamu bilang? Kamu mau handphone mahal seperti aku ini? Mimpi sekali kamu Ica"

Ledek Rika 

"Astagfirullah Rika ga baik seperti itu,kita ga boleh saling merendahkan satu sama lain,apa lagi kita berteman "

Ujar Naya 

"Ga usah sok alim deh kamu naya,bilang aja kamu iri kan?haha sudah ku duga kalian itu emng rakyat jelata,ga selevel sama aku"

"Astagfirullah Rika,kamu tau ga harta yang sebenarnya itu apa?"

"Tau lah uang kan?"

"Tidak Rika,harta yang sebenarnya itu adalah etika kamu mau tau kenapa? Karna percuma kamu bergelimbang harta jika kamu tidak mempunyai sebuah attitude, ibarat nya seperti kamu berangkat ke sekolah tapi otak mu ga ke bawa "

" APA MAKSUD LOH NAYA?"

bentak Rika sambil menggebrak meja 

"Harta yang kamu bilang itu ada habisnya Rika,tapi attitude? Apakah itu akan habis? Begitu juga dengan ilmu lebih baik bergelimang ilmu dari pada bergelimbang harta,karna harta materi yang kamu bilang adalah sumber kebahagiaan bagi kamu,harta materi itu juga dapat membuat kamu sengsara,mulai sekarang belajar lah untuk menghormati sesama manusia karna harta yang sebenarnya adalah ilmu pengetahuan dan etika dalam kehidupan "

"Nah yang Naya bilang itu benar Rika,bukan nya kita iri karna kamu memiliki handphone baru,kami senang bisa melihat mu bahagia,kita sebagai manusia harus saling melengkapi satu sama lain bukan?"

Ujar Ira sambil mengelus pundak Rika

"Maaf kan aku teman teman,dan terima kasih karna sudah mengingatkan ku tentang apa makna harta yang sebenarnya nya itu,mulai saat ini aku berjanji ga akan mengulangi kesalahaan aku lagi,dan aku akan belajar untuk menghormati sesama manusia "

"Ica maafin aku yah karna udah ngata ngatain kamu"

"Iya ga papa Rika lain kali jangan di ilangin lagi yah"

Kini ke lima sahabat itu saling berpelukan,ini lah contoh sahabat sejati yang mau mengingatkan salah satu sahabatnya jika melakukan sebuah kesalahan baik dalam perkataan maupun dalam perbuatan.

KESENDUAAN DI HARI KELAHIRANKU

 KESENDUAAN DI HARI KELAHIRANKU

by: Naira Hilmiyah 9G 


" Happy birthday  yang ke 11 tahun Nak. Maaf yah ibu cuman bisa kasih kado kamu ini.. Semoga kamu menyukai nya"

" Terima kasih bu.. Aku gak papa kok.. Dengan hadir nya ibu di hidup ku aku sudah sangat bersyukur.. "

Ujar ku sambil membuka sebuah kado yang di bungkus.. 

Yang ternyata di dalamnya berisi.. Handphone.. 

"Ibu.. Ini beneran.. Buat aku.. Ibu dapet uang dari mana.. "

Ujar aku tak percaya

"Iya.. Sayang ini buat kamu.. Gimana kamu suka gak.. Ibu harap dengan adanya handphone ini.. Kamu bisa lebih rajin belajarnya "

"Iya.. Bu aku janji.. Terima kasih bu "

Ujarku sambil memeluk erat ibu ku.. 

" Sayang.. Kalo ibu pergi.. Kamu jangan sedih yah.. Ibu sayang banget sama indah "

" Kenapa ibu ngomong kayak gitu.. Emang ibu mau ke mana? 

"Em.. Ibu gak ke mana-mana kok.. Sayang.. "

"Em.. Baik bu.. Aku sangat menyanyangimu

Ibu janji yah jangan tinggalin aku seperti ayah ninggalin indah"

" Em.. Semoga saja "

Ujar ibu sambil mengelus pangkal rambutku dengan lembut didalam dekapannya.. 

Lama kelamaan pelukan itu melonggar bahkan aku bisa merasakan beratnya tubuh ibuku.. 

"Ibu.. Ibu kenapa.. Ibu tidur yah.. "

Ujarku sambil menggoyangkan tubuh sang ibu namun takdir berkata lain ibuku sudah meninggalkan ku di hari kelahiranku.. 

" Mengapa Tuhan.. Mengapa.. Mengapa disetiap kelahiranku.. Selalu datang kesenduan.. Dikelahiranku yang ke 9 tahun ayahku meninggalkan aku

, kini di umur ku yang 11 tahun ibuku juga meninggalkanku.. takdir macam apa ini ya tuhan? haruskah aku menerima takdir yang begitu kelam seperti ini?"

MENCRONG

 

MENCRONG

(Dicutat tina https://akwnulis.com/category/fiksimini-basa-sunda/ )

Karya: Muhammad Farid Rubiansyah

Kelas: 8E


Reup. Listrik di kamar hotèl pareum. Uing ngagebeg. Sanajan 5 detik tuluy hurung deui. Tapi matak ngarènjag jeung ngaleungitkeun katunduh. Padahal bieu tèh geus mimiti nundutan sanajan panon masih maksakeun mencrong kana tipi.

“Ah meureun listrikna aliran, tuluy diganti ku gènsèt” kitu nu kabayang dina uteuk tèh. Ngaranna gè di hotèl.

Reup deui, 5 detik tuluy hurung deui. Tah mimiti rarasaan teu ngeunah. Sabab pas keur pareum tèh asa aya nu mencrong ti jamban. Kabeneran pantona teu ditutup, katempo tina eunteung.

Ah titingalieun èta mah” Uing leumpang muru jamban, ditingali euweuh nanaon. Panto jambanna ditutupkeun. Balik deui kana ranjang.

Anteng deui wè nongton tipi, tapi rarasaan masih teu ngeunah. Babacaan sabisa-bisa, mèh hatè teu cus cos kaditu kadieu.

Reup, pareum deui, rada lila. Aya kana 15 detik mah. Diluar jempling jiga gaang katincak. Simpè.
Teu loba carita nangkarak waè dina ranjang lalaunan, ngahèrang. Pèk tèh geuning diluhureun, ucang-ucangan.

Obor Karari

 

Obor Karari

Karya: Muhammad Farid Rubiansyah

Kelas: 8E


            Manéhna aya kénéh dina luhureun ayun-ayunan. Manéhna anggur sidakep bari olohok teu ngiceup-ngiceup. Padahal, wanci geus sariak layungna. Méga geus angkeub. Moal lana deui, brét cai jiga nu dikucurkeun ti langit, ngabaseuhan dunya, ngabaseuhan manah anu kacida garingna.

            Hayang pisan kuring téh ngabagjakeun manéhna. Dijajap dianteur ka imah, nedunan sagala kahayangna. Hanjakal. Kuring kawas kapuk kaibunan, taya tangan pangawasa, rarasaan téh beurat, teu cong teu ceup.

            Saprak manéhna, adi kuring nyalametkeun kuring ti si bebel nepi ka hanteuna, tilar di bumi alam, kawas iwak nangtang sujén. Ngan nu matak nyentug téh, leungeunna nyekel kana paha. Sedeng Tapi ayun-ayunan mah oyag, suwung.

            “Hayu mulih néng, hujan. Ihlaskeun baé patina. Matak kitu ogé geus dipasti ku jangji, dipundut ku nu kawasa. Bapa mah yakin mantenna tos ngajeneng di bale tingtrim.” Bapa nyarita.

            Unggal poé kuring mindeng nempo. Manéhna diuk dina ayun-ayunan.  Kitu wé unggal poé téh, tara lana, ngagedur sakedapan laju pareum teu nyésakeun ruhak, lir obor karari.