Mading Digital

NESAMA
  • Sarana dan Prasarana

    Sarana dan Prasarana SMPN 1 Malangbong

  • Home

    Mading Digital SMPN 1 Malangbong

  • Informasi

    Info Grafis SMPN 1 Malangbong

  • Informasi

    Program Unggulan SMPN 1 Malangbong

Kuéh Kakarén Taun Pulitik

                                                          Kuéh Kakarén Taun Pulitik

Karya: Muhammad Farid Rubiansyah

Kelas: 9K

          “Sah…!” Kitu ceuk urang lembur Sugih kabéh harita basa pa Dadang punjul jadi RT di dinya. Urang lembur pada kaleprok ka pa Dadang anu geus punjul dina pemilihan ketua RT di lembur Sugih.

          “Wah,, haturan pa, tos janten RT lima periode, ayeuna meureun anu ka genep. Mugia apanjang-upunjung lemburna.” Cék sainganana.

          “Alhamdulillah, aamiin. Hatur nuhun kana perhatosanna, hapunten nya pajeng waé,” saur pa Dadang bari sura-seuri.

          Salila Pa Dadang nyepeng kalungguhan RT lima periode, manéhna nyieun rupa-rupa kagiatan di lembur Sugih, salah sahijina mekarkeun paguyuban ibu-ibu PKK. Tapi, najan paguyuban ibu-ibu PKK geus aya kira dua taunna, anu jadi anggotana mah ngan tiluan, nyéta ceu Linda, ceu Mumun, jeung ceu Isah.

          Saréngséna kagiatan pemilihan ketua RT, ceu Mumun boboléh ka pa Dadang. “Pa, ayeuna bapa jadi deui pa RT deui. Kanggé tasyakur bini’mahna punjul janten RT jadi anu ka genep periodena, abdi salaku ‘budak asuhan’ bapa badé ngapromosikeun ‘kuéh législatif’ ka bapa sareng ka urang lembur.”

          “Euleuh-euleuh, kueh naon éta, mani asa kakara nadéngé, ceu? Buatan ibu-ibu PKK?” saur pa Dadang bari kerung mikiran éta kadaharan.

          “Pokona mah, antosan pagéto tamat pa, engké ogé bapa terang nyalira. Lamun tiasa mah pa, mangga dibéwarakeun ka urang lembur, supados janten mitra UMKM.” Cék ceu Mumun bari cungar-cengir, tuluy ngaléos nyampeurkeun balad sapaguyubanna.

          Pa Dadang anu masih bingung kana omongan ceu Mumun, tuluy leumpang kana podium pemilihan, pa Dadang ngahurungkeun mik sepiker tuluy méré béwara ka urang lembur Sugih sadaya. “Ka bapa-bapa kalih ibu-ibu sadaya. Dina raraga tasyakur sim kuring jadi RT anu ka genep kalina, kuring ngulem ka bapa-ibu sadaya, diantos di bumina ceu Mumun dina dinten salasa minggon payun”Baris diwanohkeun “kue législatif.”

          Puguh, ngadéngé béwara ti pa Dadang siga kitu, urang lembur Sugih pada baringung. Kabéh panasaran naon ari kue legislative. Saharita langsung raribut. Malah aya ogé urang lembur anu neundeun duit ka pa Dadang, panasaran hayang nyaho kumaha “kuéh législatif” téh. Kawénéhan harita oge keur usumna calon législatif daratang ka lembur-lembur sabab rék mayunan pilkada, caritana rék ménta dukungan.

Budak ceu Linda anu kabeneran keur aya di éta patempatan nyikikik seuri tuluy ngomong ka budakna ceu Mumun. “Watir teuing pa RT jeung urang lembur beunang ‘scam’ ti indung manéh.”

          “Baé lah. Berarti bener ceuk pamaréntah ogé, urang pilemburan mah masih loba kénéh anu telmi, telat mikir.” Ceuk budakna ceu Mumun bari seseurian. Geus kitu mah, soloyor duanana rék arulin jeung balad-baladna nu lian.

***

          Isukna, ceu Mumun datang ka imahna ceu Linda bari mamawa kérések eusi balanjaan ti pasar. Manéhna keketrok panto bari luak-lieuk ka sakuriling, teuing naon alesanna. Barang bral pantona dibukakeun ku ceu Linda, ceu Mumun langsung berebet asup ka jero tuluy ngajak diuk sagancangna.

          “Kunaon sih ceu, mani buru-buru pisan atuh.” Ceuk ceu Linda semu kesel pédah reuwaseun ku ceu Mumun.

          “Pokona mah kieu. Kamari abi janji ka pa Dadang rék nyieun kuéh, ayeuna bantuan abi nyieun ‘kuéh législatif’.” Cék ceu Mumun bari nutupkeun panto

          “Euleuh, paingan buru-buru kitu. Hayu atuh kadieu, kaluarkeun bahan-bahanna.”

          Ceu Mumun jeung ceu Linda tuluy pak pik pek di dapur nyieun “kuéh législatif”. Ari keur sibuk di dapur, torojol budakna ceu Mumun rék nyampeur budakna ceu Linda ulin. Ari budakna ceu Mumun nempo indungna keur aya di dapurna. Manéhna tuluy nanya. “Mah, keur nyieun naon di dieu?”

          “Keur nyieun ‘kuéh législatif’, émang naon kitu?” Ceu Mumun malik nanya.

          “Oh…” Ceuk budakna. Tuluy manéhna ngomong deui. “Mah, pamali siah mamah geus nipu pa RT jeung urang lembur kabéh.”

          “Manéh wé éta mah. Ari mamah nipu naon?”

          “Ari éta ‘kuéh législatif’ ideu mamah, pan éta téh sabenerna mah lain nu kitu. Terus ku mamah ké dijualan ka urang lembur, pédah urang lembur teu terangeun rusiahna. Watir atuh, urang lembur beunang ‘scam’ ti mamah.” Budak ceu Mumun mamatahan.

          “Yeuh, mamah mah ngan bade jualan, terus dimana salahna?”

          “Nya salah. Mamah geus méré arepan palsu. Urang lembur mah meureun ngarep-ngarep nu kumaha kuéh téh, ari pék téh sami-sami kénéh nu kitu.”

          “Baé ah éta mah lain salah mamah, bongan saha hayang waé percaya omongan mamah.”

          “Oh terserah. Ngan engké ku abi bade dibocorkeun rusiahna éta kuéh téh ka warga sadayana.” Cék budakna ceu Mumun bari ngemu kakesel. Ngadéngé budakna rék ngabocorkeun rusiahna, ceu Mumun langsung ngupahan. Tapi tetep baé budakna kesel.

          “Naon atuh kahayang manéh téh. Duit jang jajan?” Ceu Mumun masih keur ngupahan budakna ngarah teu ngabocorkeun rusiah “kuéh législatif”.

          “Enya atuh, meni teu pekaan pisan kana kahayang abi” Cék budakna bari kukulutus.

          “Tah duit mah, bawa wé. Tapi inget tong dibéja-béja ka sasaha mamah geus nipu.” Ceuk ceu Mumun bari nuluykeun ngaduk. Budakna seuri bari ugeuk-ugeukan, tuluy ngaléos jeung budakna ceu Linda anu geus nungguan ti tadi.

          Teu sawatara lila, torojol ceu Isah datang ka imahna ceu Linda. Sanggeus asup, ceu Isah ngomong. “Meni teu béja-béja rék nyieun kuéh téh.”

          “Tadina tuda buru-buru, bisi kanyahoan ku urang lembur ari rék ukur nyieun nu kieu hungkul mah.”

          “Oh nya, tadi abi pendak jeung pamajikanna pa Dadang, cénah ké pa Dadang rék kadieu isukan nempo heula barangna, geus jadi atawa acan.”

          Puguh, ngadéngé béja siga kitu mah, ceu Mumun jeung ceu Linda hariweusweus, sabab rusiah “kuéh législatif” téh bakal kabongkar. Tungtungna mah, pagawéan téh ditunda heula sapoéeun deui, da sieun kanyahoan ku pa Dadang yén éta téh lain adonan kuéh législatif pesenanna urang lembur.

***

          Heuleut sapoé. pabeubeurang, pa Dadang jeung pamajikanna datang ka imahna ceu Linda, rék nempo hasil pagawéan paguyuban ibu-ibu PKK téh. Barang neupi ka imahna, kasampak ceu Linda, ceu Mumun, jeung ceu Isah geus ngariung di dapur. Ana pa Dadang ningalian saeusi dapur, tuluy ngomong. “Euleuh-euleuh, geningan masih kénéh ngadonan kuéh, ari sugan téh tos aya anu asak.”

          Ceu Mumun seuri heureuy, tuluy ngomong. “Muhun pa RT. Adonanna téh can siap, margi kamari aya masalah sakedik, tapi da ayeuna mah tos lancar deui.”

          Sabenerna mah ceu Mumun jeung balad sapaguyubanna rada geumpeur lantaran pa Dadang jeung pamajikanna geus aya tilu jamna nempoan maranéhanana gawé nyieun “kuéh législatif” téh, sieuneun kapanggiheun maranéhanana geus nipu. Adonan kawas teu maju-maju waé jadi kuéh, angger baé cicing dina wadah baskom ngajentul, ari maranéhanana ukur gawé teu puguh. Ceu Mumun anteng dina wastafel, ceu Linda tonggoy dina lomari wadah samara, ceu Isah cindekul nunungguan oven anu ditagogkeun luhureun kompor.

          Tungtungna mah pa RT Dadang jeung pamajikanna ninggalkeun paguyuban ibu-ibu PKK rék nguruskeun pagawéan séjén. Geus euweuh mah, ceu Mumun, ceu Linda, jeung ceu Isah geuwat nuluykeun deui pagawéanna nyieun “kuéh législatif” anu can bérés. Adonan anu geus jadi ditambrukeun kabéh dina Loyang, tuluy diasupkeun kana oven anu handapana geus cakeutreuk hideung ku jalaga bales lila teuing ditagogkeun saluhureun kompor hurung tilu jamna. Hadéna wé teu matak picilakaeun.

***

          Kocap isukna geus dongkap kana poé salasa. Pasosoré, urang lembur Sugih jeung pa RT Dadang nyumpingan ka imahna ceu Mumun rék nempo naon sabenerna anu ngaranna “kuéh législatif” téh. Caritanana téh, urang lembur ogé rék niat bari silaturahmi, jadi maranéhanana mamawa dus kotak dahareun séwang-séwangan bari dikérésékan.

          Barang datang ka imahna ceu Mumun, urang lembur geus nempoan panggung leutik di buruan imahna. Di dinya geus aya paguyuban ibu-ibu PKK, taratih hareupeun méja anu kacirina aya barang anu ngahaja ditutupan ku sangku. Sagigireunna, aya pa RT Dadang jeung pamajikanna kaciri geus nunungguan éta sangku dibuka.

          Datang budakna ceu Mumun jeung ceu Linda bari ngangajak budakna pa Dadang anu karék bérés ulin jeung maranéhanana. Bari luak-lieuk, budak ceu Mumun tuluy ngaharéwos ka budakna pa Dadang. “Éh, ari kuéh téh kumaha?”

          “Geus aman lah. Ayeuna mah nu bakal kapok téh indung manéh, bongan geus nipu. Baé nya indung manéh bakal dinyenyeri haténa.” Ceuk budakna pa Dadang.

          “Baé lah, tuman. Sina Insaf saenggeus kieu mah.” Budak ceu Mumun rada semu camberut bari tungkul.

          Sedengkeun éta budak anu tiluan haharéwosan. Ceu Mumun jeung dua baladna ngabagikeun dus dahareun eusi “kuéh législatif” ka tamu-tamu anu haladir. Bari dipasihan saurang sadus, ceu Mumun ogé nampi dus dahareun ti urang lembur. Ti katinggaleun, pa Dadang ogé kabagéan dus dahaeun ti ceu Mumun.

          Geus kabagéan kabéh, tuluy ceu Mumun unjukan ka pa RT sangkan ngitung mundur ngarah urang lembur bisa muka dus eusi kuéh téh babarengan. Bari nyikikik seuri, ceu Mumun tuluy ngumpulkeun dus dahareun ti urang lembur di saluhureun méja panggung.

          “Hiji… dua… tilu…, sok atuh mangga dibaruka sareng mangga geura dilaleueut haturanna.” Ceuk pa Dadang.

          Ana brak dibaruka dusna, ceu Mumun, ceu Linda jeung ceu Isah kalah pada ngajéréwét, urang lembur Sugih pada héran bari sawaréh aya nu sareuri. Singhoréng ceu Linda jeung paguyubaan ibu-ibu PKK meunang jebakan ti urang lembur. Maranéhanana meunang dahareun sarua anu dibikeun ka urang lembur, si kuéh ”legislatif” tea. Nyatana “kuéh législatih” téh  ukur kuéh lapis legit anu geus pasaran.

          “Kumaha ceu Mumun, katampi kuéhna?” Cék pa Dadang bari nyikikik seuri.

          “Euh…! Ieu saha anu wani ngabongkar rusiahna kuéh jieunan urang, kan teu jadi untung kalah jadi buntung. Pasti ulah manéh ieu mah!” Ceu Mumun kukulutus bari nyentikkeun curukna ka budakna.

          “Sanes abi, mah. Tuh budakna pa Dadang anu ngabéjaan urang salembur téh, manéhna geus nyahoeun rencana mamah jadi teu anéh matak gagal ogé,” ceuk budakna bari nunjuk budakna pa RT.

          “Euleuh-euleuh ceu Mumun, matakna ari jadi jalma ulah sok nipu ka batur, kumaha lamunna dibalikkeun. Ulah karana hayang duit loba bari embung mikir jeung kerja keras, ideu kréatif anu sakirana ‘garing’ diréalisasikeun, tuluy dikoar-koar ka batur. Paribasana goong nabeuh manéh, hayang kaaku gawé ku batur…” Pa RT Dadang mani haripeut  mamatahan ceu Mumun jeung balad sapaguyubanna anu geus culas ka urang lembur.

          “Enya, hapunten abi. Abi rumasa geus culas ka urang lembur sadaya, tos nipu ka pala wargi sadaya ku ayana promosi ieu produk, tos nguciwakeun lantaran abi ngan tiasa ngapromosikeun kuéh siga kieu. Manawi pala wargi sadaya bade ngahapunten ka abi.” Cék ceu Mumun bari ngupahan.

          Singgetna mah, urang lembur Sugih embung manjangkeun masalah, ahirna mah ceu Mumun, ceu Linda, sareng ceu Isah dihampura. Tapi pa Dadang ngawanti-wanti mun hayang ngamekarkeun UMKM di lembur mah kudu laporan heula sing béntés ngarah jelas prak-prakanna, lamun bisa mah ngarahkeun urang lembur supaya bisa ilubiung dina saban kagiatan, boh kagiatan PKK atawa kagiatan sosial lianna. Nu matak pa Dadang bisa jadi pa RT genep période téh sabab manéhna bisa dipercaya pikeun jadi pamingpin urang lembur Sugih.

***

Kuéh Kakarén Taun Pulitik

          “Sah…!” Kitu ceuk urang lembur Sugih kabéh harita basa pa Dadang punjul jadi RT di dinya. Urang lembur pada kaleprok ka pa Dadang anu geus punjul dina pemilihan ketua RT di lembur Sugih.

          Wah,, haturan pa, tos janten RT lima periode, ayeuna meureun anu ka genep. Mugia apanjang-upunjung lemburna.” Cék sainganana.

          “Alhamdulillah, aamiin. Hatur nuhun kana perhatosanna, hapunten nya pajeng waé,” saur pa Dadang bari sura-seuri.

          Salila Pa Dadang nyepeng kalungguhan RT lima periode, manéhna nyieun rupa-rupa kagiatan di lembur Sugih, salah sahijina mekarkeun paguyuban ibu-ibu PKK. Tapi, najan paguyuban ibu-ibu PKK geus aya kira dua taunna, anu jadi anggotana mah ngan tiluan, nyéta ceu Linda, ceu Mumun, jeung ceu Isah.

          Saréngséna kagiatan pemilihan ketua RT, ceu Mumun boboléh ka pa Dadang. “Pa, ayeuna bapa jadi deui pa RT deui. Kanggé tasyakur bini’mahna punjul janten RT jadi anu ka genep periodena, abdi salaku ‘budak asuhan’ bapa badé ngapromosikeun ‘kuéh législatif’ ka bapa sareng ka urang lembur.”

          “Euleuh-euleuh, kueh naon éta, mani asa kakara nadéngé, ceu? Buatan ibu-ibu PKK?” saur pa Dadang bari kerung mikiran éta kadaharan.

          “Pokona mah, antosan pagéto tamat pa, engké ogé bapa terang nyalira. Lamun tiasa mah pa, mangga dibéwarakeun ka urang lembur, supados janten mitra UMKM.” Cék ceu Mumun bari cungar-cengir, tuluy ngaléos nyampeurkeun balad sapaguyubanna.

          Pa Dadang anu masih bingung kana omongan ceu Mumun, tuluy leumpang kana podium pemilihan, pa Dadang ngahurungkeun mik sepiker tuluy méré béwara ka urang lembur Sugih sadaya. “Ka bapa-bapa kalih ibu-ibu sadaya. Dina raraga tasyakur sim kuring jadi RT anu ka genep kalina, kuring ngulem ka bapa-ibu sadaya, diantos di bumina ceu Mumun dina dinten salasa minggon payun”Baris diwanohkeun “kue législatif.”

          Puguh, ngadéngé béwara ti pa Dadang siga kitu, urang lembur Sugih pada baringung. Kabéh panasaran naon ari kue legislative. Saharita langsung raribut. Malah aya ogé urang lembur anu neundeun duit ka pa Dadang, panasaran hayang nyaho kumaha “kuéh législatif” téh. Kawénéhan harita oge keur usumna calon législatif daratang ka lembur-lembur sabab rék mayunan pilkada, caritana rék ménta dukungan.

Budak ceu Linda anu kabeneran keur aya di éta patempatan nyikikik seuri tuluy ngomong ka budakna ceu Mumun. “Watir teuing pa RT jeung urang lembur beunang ‘scam’ ti indung manéh.”

          “Baé lah. Berarti bener ceuk pamaréntah ogé, urang pilemburan mah masih loba kénéh anu telmi, telat mikir.” Ceuk budakna ceu Mumun bari seseurian. Geus kitu mah, soloyor duanana rék arulin jeung balad-baladna nu lian.

***

          Isukna, ceu Mumun datang ka imahna ceu Linda bari mamawa kérések eusi balanjaan ti pasar. Manéhna keketrok panto bari luak-lieuk ka sakuriling, teuing naon alesanna. Barang bral pantona dibukakeun ku ceu Linda, ceu Mumun langsung berebet asup ka jero tuluy ngajak diuk sagancangna.

          “Kunaon sih ceu, mani buru-buru pisan atuh.” Ceuk ceu Linda semu kesel pédah reuwaseun ku ceu Mumun.

          “Pokona mah kieu. Kamari abi janji ka pa Dadang rék nyieun kuéh, ayeuna bantuan abi nyieun ‘kuéh législatif’.” Cék ceu Mumun bari nutupkeun panto

          “Euleuh, paingan buru-buru kitu. Hayu atuh kadieu, kaluarkeun bahan-bahanna.”

          Ceu Mumun jeung ceu Linda tuluy pak pik pek di dapur nyieun “kuéh législatif”. Ari keur sibuk di dapur, torojol budakna ceu Mumun rék nyampeur budakna ceu Linda ulin. Ari budakna ceu Mumun nempo indungna keur aya di dapurna. Manéhna tuluy nanya. “Mah, keur nyieun naon di dieu?”

          “Keur nyieun ‘kuéh législatif’, émang naon kitu?” Ceu Mumun malik nanya.

          “Oh…” Ceuk budakna. Tuluy manéhna ngomong deui. “Mah, pamali siah mamah geus nipu pa RT jeung urang lembur kabéh.”

          “Manéh wé éta mah. Ari mamah nipu naon?”

          “Ari éta ‘kuéh législatif’ ideu mamah, pan éta téh sabenerna mah lain nu kitu. Terus ku mamah ké dijualan ka urang lembur, pédah urang lembur teu terangeun rusiahna. Watir atuh, urang lembur beunang ‘scam’ ti mamah.” Budak ceu Mumun mamatahan.

          “Yeuh, mamah mah ngan bade jualan, terus dimana salahna?”

          “Nya salah. Mamah geus méré arepan palsu. Urang lembur mah meureun ngarep-ngarep nu kumaha kuéh téh, ari pék téh sami-sami kénéh nu kitu.”

          “Baé ah éta mah lain salah mamah, bongan saha hayang waé percaya omongan mamah.”

          “Oh terserah. Ngan engké ku abi bade dibocorkeun rusiahna éta kuéh téh ka warga sadayana.” Cék budakna ceu Mumun bari ngemu kakesel. Ngadéngé budakna rék ngabocorkeun rusiahna, ceu Mumun langsung ngupahan. Tapi tetep baé budakna kesel.

          “Naon atuh kahayang manéh téh. Duit jang jajan?” Ceu Mumun masih keur ngupahan budakna ngarah teu ngabocorkeun rusiah “kuéh législatif”.

          “Enya atuh, meni teu pekaan pisan kana kahayang abi” Cék budakna bari kukulutus.

          “Tah duit mah, bawa wé. Tapi inget tong dibéja-béja ka sasaha mamah geus nipu.” Ceuk ceu Mumun bari nuluykeun ngaduk. Budakna seuri bari ugeuk-ugeukan, tuluy ngaléos jeung budakna ceu Linda anu geus nungguan ti tadi.

          Teu sawatara lila, torojol ceu Isah datang ka imahna ceu Linda. Sanggeus asup, ceu Isah ngomong. “Meni teu béja-béja rék nyieun kuéh téh.”

          “Tadina tuda buru-buru, bisi kanyahoan ku urang lembur ari rék ukur nyieun nu kieu hungkul mah.”

          “Oh nya, tadi abi pendak jeung pamajikanna pa Dadang, cénah ké pa Dadang rék kadieu isukan nempo heula barangna, geus jadi atawa acan.”

          Puguh, ngadéngé béja siga kitu mah, ceu Mumun jeung ceu Linda hariweusweus, sabab rusiah “kuéh législatif” téh bakal kabongkar. Tungtungna mah, pagawéan téh ditunda heula sapoéeun deui, da sieun kanyahoan ku pa Dadang yén éta téh lain adonan kuéh législatif pesenanna urang lembur.

***

          Heuleut sapoé. pabeubeurang, pa Dadang jeung pamajikanna datang ka imahna ceu Linda, rék nempo hasil pagawéan paguyuban ibu-ibu PKK téh. Barang neupi ka imahna, kasampak ceu Linda, ceu Mumun, jeung ceu Isah geus ngariung di dapur. Ana pa Dadang ningalian saeusi dapur, tuluy ngomong. “Euleuh-euleuh, geningan masih kénéh ngadonan kuéh, ari sugan téh tos aya anu asak.”

          Ceu Mumun seuri heureuy, tuluy ngomong. “Muhun pa RT. Adonanna téh can siap, margi kamari aya masalah sakedik, tapi da ayeuna mah tos lancar deui.”

          Sabenerna mah ceu Mumun jeung balad sapaguyubanna rada geumpeur lantaran pa Dadang jeung pamajikanna geus aya tilu jamna nempoan maranéhanana gawé nyieun “kuéh législatif” téh, sieuneun kapanggiheun maranéhanana geus nipu. Adonan kawas teu maju-maju waé jadi kuéh, angger baé cicing dina wadah baskom ngajentul, ari maranéhanana ukur gawé teu puguh. Ceu Mumun anteng dina wastafel, ceu Linda tonggoy dina lomari wadah samara, ceu Isah cindekul nunungguan oven anu ditagogkeun luhureun kompor.

          Tungtungna mah pa RT Dadang jeung pamajikanna ninggalkeun paguyuban ibu-ibu PKK rék nguruskeun pagawéan séjén. Geus euweuh mah, ceu Mumun, ceu Linda, jeung ceu Isah geuwat nuluykeun deui pagawéanna nyieun “kuéh législatif” anu can bérés. Adonan anu geus jadi ditambrukeun kabéh dina Loyang, tuluy diasupkeun kana oven anu handapana geus cakeutreuk hideung ku jalaga bales lila teuing ditagogkeun saluhureun kompor hurung tilu jamna. Hadéna wé teu matak picilakaeun.

***

          Kocap isukna geus dongkap kana poé salasa. Pasosoré, urang lembur Sugih jeung pa RT Dadang nyumpingan ka imahna ceu Mumun rék nempo naon sabenerna anu ngaranna “kuéh législatif” téh. Caritanana téh, urang lembur ogé rék niat bari silaturahmi, jadi maranéhanana mamawa dus kotak dahareun séwang-séwangan bari dikérésékan.

          Barang datang ka imahna ceu Mumun, urang lembur geus nempoan panggung leutik di buruan imahna. Di dinya geus aya paguyuban ibu-ibu PKK, taratih hareupeun méja anu kacirina aya barang anu ngahaja ditutupan ku sangku. Sagigireunna, aya pa RT Dadang jeung pamajikanna kaciri geus nunungguan éta sangku dibuka.

          Datang budakna ceu Mumun jeung ceu Linda bari ngangajak budakna pa Dadang anu karék bérés ulin jeung maranéhanana. Bari luak-lieuk, budak ceu Mumun tuluy ngaharéwos ka budakna pa Dadang. “Éh, ari kuéh téh kumaha?”

          “Geus aman lah. Ayeuna mah nu bakal kapok téh indung manéh, bongan geus nipu. Baé nya indung manéh bakal dinyenyeri haténa.” Ceuk budakna pa Dadang.

          “Baé lah, tuman. Sina Insaf saenggeus kieu mah.” Budak ceu Mumun rada semu camberut bari tungkul.

          Sedengkeun éta budak anu tiluan haharéwosan. Ceu Mumun jeung dua baladna ngabagikeun dus dahareun eusi “kuéh législatif” ka tamu-tamu anu haladir. Bari dipasihan saurang sadus, ceu Mumun ogé nampi dus dahareun ti urang lembur. Ti katinggaleun, pa Dadang ogé kabagéan dus dahaeun ti ceu Mumun.

          Geus kabagéan kabéh, tuluy ceu Mumun unjukan ka pa RT sangkan ngitung mundur ngarah urang lembur bisa muka dus eusi kuéh téh babarengan. Bari nyikikik seuri, ceu Mumun tuluy ngumpulkeun dus dahareun ti urang lembur di saluhureun méja panggung.

          “Hiji… dua… tilu…, sok atuh mangga dibaruka sareng mangga geura dilaleueut haturanna.” Ceuk pa Dadang.

          Ana brak dibaruka dusna, ceu Mumun, ceu Linda jeung ceu Isah kalah pada ngajéréwét, urang lembur Sugih pada héran bari sawaréh aya nu sareuri. Singhoréng ceu Linda jeung paguyubaan ibu-ibu PKK meunang jebakan ti urang lembur. Maranéhanana meunang dahareun sarua anu dibikeun ka urang lembur, si kuéh ”legislatif” tea. Nyatana “kuéh législatih” téh  ukur kuéh lapis legit anu geus pasaran.

          “Kumaha ceu Mumun, katampi kuéhna?” Cék pa Dadang bari nyikikik seuri.

          “Euh…! Ieu saha anu wani ngabongkar rusiahna kuéh jieunan urang, kan teu jadi untung kalah jadi buntung. Pasti ulah manéh ieu mah!” Ceu Mumun kukulutus bari nyentikkeun curukna ka budakna.

          “Sanes abi, mah. Tuh budakna pa Dadang anu ngabéjaan urang salembur téh, manéhna geus nyahoeun rencana mamah jadi teu anéh matak gagal ogé,” ceuk budakna bari nunjuk budakna pa RT.

          “Euleuh-euleuh ceu Mumun, matakna ari jadi jalma ulah sok nipu ka batur, kumaha lamunna dibalikkeun. Ulah karana hayang duit loba bari embung mikir jeung kerja keras, ideu kréatif anu sakirana ‘garing’ diréalisasikeun, tuluy dikoar-koar ka batur. Paribasana goong nabeuh manéh, hayang kaaku gawé ku batur…” Pa RT Dadang mani haripeut  mamatahan ceu Mumun jeung balad sapaguyubanna anu geus culas ka urang lembur.

          “Enya, hapunten abi. Abi rumasa geus culas ka urang lembur sadaya, tos nipu ka pala wargi sadaya ku ayana promosi ieu produk, tos nguciwakeun lantaran abi ngan tiasa ngapromosikeun kuéh siga kieu. Manawi pala wargi sadaya bade ngahapunten ka abi.” Cék ceu Mumun bari ngupahan.

          Singgetna mah, urang lembur Sugih embung manjangkeun masalah, ahirna mah ceu Mumun, ceu Linda, sareng ceu Isah dihampura. Tapi pa Dadang ngawanti-wanti mun hayang ngamekarkeun UMKM di lembur mah kudu laporan heula sing béntés ngarah jelas prak-prakanna, lamun bisa mah ngarahkeun urang lembur supaya bisa ilubiung dina saban kagiatan, boh kagiatan PKK atawa kagiatan sosial lianna. Nu matak pa Dadang bisa jadi pa RT genep période téh sabab manéhna bisa dipercaya pikeun jadi pamingpin urang lembur Sugih.

***

BINTANG KEMBAR YANG BERBEDA CAHAYA

 

BINTANG KEMBAR YANG BERBEDA CAHAYA

By : Muhammad Fadhil Nurhikam

Kelas: 9K

   Ghina dan Ghani, sepasang kembar yang lahir dalam waktu bersamaan namun dengan takdir yang berbeda. Mereka bagaikan dua sisi mata uang, sama namun berbeda. Ghina, si gadis cerdas dengan rambut panjang berkilau, selalu menjadi kebanggaan keluarga. Setiap ulangan atau ujian, namanya selalu terpampang di papan pengumuman dengan peringkat tertinggi. Prestasinya di sekolah bagaikan bintang yang bersinar terang, menerangi setiap sudut rumah.

   Berbeda dengan Ghina, Ghani lebih menyukai dunia bermain daripada belajar. Rambutnya yang selalu acak-acakan dan pakaiannya yang lusuh menjadi ciri khasnya. Di sekolah, ia selalu berada di peringkat terakhir. Gurunya sering mengeluh pada orang tuanya, namun Ghani tak pernah peduli. Ia lebih senang menghabiskan waktu dengan bermain game atau menonton kartun.

   Meskipun begitu, orang tua mereka, Pak Ahmad dan Bu Aisyah, justru lebih menyayangi Ghani. Setiap kali Ghina mendapat prestasi, pujian yang mereka berikan terasa hambar. Sebaliknya, ketika Ghani berhasil menyelesaikan satu bab pelajaran, mereka akan memberikan hadiah yang mahal. Perlakuan yang tidak adil ini membuat hati Ghina sakit.

   “Kenapa mereka lebih menyayangi Ghani?” gumam Ghina dalam hati. “Aku sudah berusaha sekuat tenaga untuk membuat mereka bangga, tapi kenapa mereka selalu saja membandingkanku dengan Ghani?”

   Suatu hari, saat sedang membersihkan kamarnya, Ghina menemukan sebuah buku harian milik ibunya. Dengan hati-hati, ia membacanya. Dari buku harian itu, Ghina mengetahui bahwa saat dilahirkan, Ghani mengalami sedikit masalah kesehatan. Dokter mengatakan bahwa Ghani memiliki kemungkinan untuk tidak bisa tumbuh kembang dengan baik. Karena itulah, orang tuanya merasa perlu memberikan perhatian ekstra pada Ghani.

   Setelah membaca buku harian ibunya, Ghina merasa lega. Ia akhirnya mengerti mengapa orang tuanya begitu menyayangi Ghani. Namun, rasa sedih tetap saja menghantui hatinya. Ia merasa bahwa kasih sayang orang tuanya terbagi tidak merata.

   “Ghina, kamu sedang apa?” tanya Bu Aisyah yang tiba-tiba masuk ke kamar.

   Ghina menatap ibunya dengan mata berkaca-kaca. “Bu, kenapa kalian lebih menyayangi Ghani?” tanyanya dengan suara lirih.

   Bu Aisyah menghela napas panjang. “Ghina, ibu sangat menyayangimu. Sama seperti ibu menyayangi Ghani. Hanya saja, Ghani membutuhkan perhatian lebih karena kondisinya yang kurang baik dulu. Ibu tidak pernah bermaksud untuk membandingkan kalian berdua.”

   Ghina memeluk ibunya erat-erat. “Aku mengerti, Bu.”

   Sejak saat itu, hubungan antara Ghina dan Ghani mulai membaik. Ghina tidak lagi merasa iri pada Ghani, dan Ghani mulai berusaha untuk lebih giat belajar. Mereka berdua belajar untuk saling menghargai dan mendukung satu sama lain.

   Suatu hari, Ghani berhasil meraih peringkat ke-10 di kelasnya. Seluruh keluarga sangat senang dan bangga dengan pencapaiannya. Ghina pun ikut merasa bahagia. Ia menyadari bahwa kebahagiaan itu bisa dirasakan bersama, tidak perlu saling merebut.

   Bintang kembar yang berbeda cahaya itu akhirnya bersinar bersama-sama, menerangi langit malam dengan cahaya yang indah. Mereka membuktikan bahwa kasih sayang orang tua bisa menyatukan mereka, meskipun mereka memiliki kepribadian yang berbeda.

Bawa Aku Pergi

 Bawa Aku Pergi

By : Naira Hilmiyah 9G 

Di sebuah danau. Terdapat seorang gadis kecil yang tengah terduduk di antara gemerlap malam. Gadis itu tengah memegang satu tangkai bunga yang telah layu.

"Abang, Mira kangen abang. Ternyata dunia ga sebaik yang abang bilang, Mira mau ikut abang."

Ucap gadis itu dengan lirih. Sorot matanya memperlihatkan sorot mata kerinduan yang mendalam.

"Hai gadis cantik, sedang apa kamu di sini?"

Tanya seorang malaikat pencabut nyawa. Gadis itu membalikkan badannya untuk melihat seseorang yang ada di belakangnya.

Mira tersenyum saat melihat malaikat pencabut nyawa itu. Dengan air mata yang membasahi pipinya, Mira menyodorkan satu tangkai bunga yang sudah layu dari genggaman tangannya.

" Kenapa kamu memberikan nyawamu kepadaku, gadis cantik?"

Tanya malaikat pencabut nyawa itu, yang tau maksud dari gadis kecil itu.

"Apakah kamu sudah tidak mau melihat dunia ini lagi?"

Lanjut malaikat maut itu sambil menjongkokkan dirinya agar bisa melihat gadis kecil itu.

"Bukan aku yang tak mau, tapi takdir yang tidak mengijinkan aku untuk melihat dunia yang indah ini."

Jawab Mira sambil menampilkan senyuman manisnya.

" Lalu bagaimana dengan orang-orang yang menyayangimu, gadis kecil?"

Mira menundukkan kepalanya. Gadis itu benar-benar sangat tak berdaya.

"Tuhan lebih menyayangiku melebihi apapun. Tolong antarkan aku untuk bisa bertemu denganya."

Mira menatap satu tangkai bunga miliknya, berharap jika malaikat itu mau mengambilnya.

"Menurutmu apakah dunia ini jahat?"

Mira menggelengkan kepalanya pelan.

"Dunia tidak jahat, bahkan dia tak pantas untuk di salahkan. Hanya orang-orang yang tak bisa menerima takdir lah yang mengatakan jika dunia ini jahat."

Sang malaikat tersenyum saat mendengar ucapan gadis itu. 

"Aku rasa kamu cukup tau banyak hal tentang dunia ini."

Mira membalikan badan nya dan berjalan sedikit demi sedikit dengan bunga mawar layu di tangannya.

"Tidak, hanya tuhan yang mengetahui semua hal yang ada di alam semesta ini. Aku? Aku hanyalah seorang gadis kecil yang mengharapkan kasih sayang."

"Jadi bisakah kamu membawaku bertemu dengan tuhan?"

Lanjut Mira sambil kembali menatap ke arah malaikat maut itu sambil mengangkat satu halisnya.

Malaikat itu tersenyum lebar dan berjalan menghampiri Mira.

"Kemari lah."

Ucap malaikat maut itu sambil melebarkan tangannya. Dengan cepat Mira berlari ke arah malaikat maut itu dan memeluknya dengan erat.

"Apakah kamu yakin dengan keputusan ini?'

Tanya malaikat itu untuk memastikan bahwa gadis itu tidak akan pernah menyesal. Dengan cepat Mira menganggukkan kepalanya dan memberikan satu tangkai bunga mawar layu miliknya.

Hussh

Angin malam begitu menenangkan hingga tanpa Mira sadari ia telah terlelap, terlelap untuk selamanya.

"Selamat tinggal, gadis kecil."

Ucap malaikat itu sambil tersenyum manis ke arah Mira yang tengah tertidur di dalam pangkuannya.

Bloody Hair

 Bloody Hair 

Karya: Naira


Aku adalah geliya, seorang gadis yang mengidap kelainan pada rambut. Sehingga rambutku tidak pernah tumbuh, dengan kata lain "botak". Setiap hari aku selalu menjadi bahan bullyan dari semua teman-temanku yang ada di sekolah.


"Heh, botak!!! Abis dari mana aja lo?"

ujar vior sambil membenturkan kepalaku. 


"Aww,"

aku meringis kesakitan, di saat cairan merah mengalir di keningku.


"Sekarang lo, kerjain semua tugas gue!!"

titahnya sambil melemparkan buku miliknya beserta buku teman-teman.


Diam-diam aku mengempalkan kedua tanganku di bawah meja. Dendam ini benar-benar membuatku semakin gila!!.


"D-dunia ini belum adil jika kamu belum merasakan apa yang aku rasakan, viora."


Pada suatu hari. Sekolahku di hebohkan dengan kasus hilangan vior secara tiba-tiba. Para polisi yang terus menerus memeriksa semua penjuru sekolah untuk mencari jejak hilangnya vior. 


Disaat semua orang tengah berada dalam suasana yang begitu meresahkan. Seorang pria datang menghampiriku dan membawaku ke ruangan yang begitu sepi dan gelap


"Siapa kamu!! Dan apa tujuanmu membawaku ke sini?"

ujarku sambil melepaskan genggaman tanganku darinya.


"Haha, geliya geliya. Kamu pikir aku ga tau atas apa yang kamu lakukan?" Gelak tawa pria itu memenuhi ruangan tersebut.


"a-apa maksud kamu hah!!!"


Secara tiba-tiba pria itu menarik penutup kepalaku.


"APA YANG KAMU LAKUKAN PRIA GILA!!!"

teriakku saat penutup kepalaku terlepas.


"Gila? Kamu bilang aku gila? KAMU YANG GILA GELIYA!!!"


plakkk.


Pria itu menampar pipi kananku.


"KAMU, KENAPA KAMU LEGA MELENYAPKAN ADIKKU VIOR? Dan bahkan, k-kamu, kamu mengambil rambut beserta kulit kepalanya."

perlahan-lahan nada suaranya semakin melemah.


"Rambut yang ada di kepalamu itu adalah rambut adikku, viora. benarkan geliya? JAWAB SAYA GELIYA!!!!"


PLAK


"K-kamu pikir aku melakukan semua ini hanya demi rambut jelek ini? NGGA!!! ADIK LO YANG SELALU BULLY GUE!!! ITU ALASAN GUE, KAK!!"

teriakku sambil meremas rambut yang ada di kepalaku.


"Hiks hiks. Adik kamu yang selalu ganggu aku, kak. Aku juga manusia. Aku juga bisa cape kak!! Bukan kemauan aku punya penyakit seperti ini, hiks hiks."


"G-geliya, saya tau adik saya salah. Tapi kenapa harus nyawa yang kamu ambil? Kenapa geliya?"



"Argh!!!!"


Dor


Dor


Dor


Tiga peluru berhasil tertancap di tubuh pria itu.

Ya, aku telah melenyapkannya.


"Jika aku tidak berhak bahagia, maka kalian semua juga tidak berhak bahagia!!! Selamat bertemu adik kesayanganmu Elzio."