Rusiah Di Kamar Zia

Rusiah Di Kamar Zia

Karya : Muhammad Farid

Kelas : 9K

          Bray muka, panto kamar balad kuring méléngé. Harita mangsa tumoké, kuring anu can saré mapah ngadeukeutan panto nu méléngé éta. Bus asup, pantona tuluy ditutupkeun rapet. Singhoréng kamar Zein, balad kuring téa. Manéhna kabeneran keur turu jeung dua balad kuring anu lianna di tengah imah, seubeuh geus ngomé péés ti geus isa kénéh.

          Kamar Zia kaciri rada balatak, teuing naon musababna. Bajuna nambru teu dilipetan dina kasur, cocooanna pabalatak dina téhel, buku-buku loba nu nalambru dina méja belajarna. Ngan nya éta, di sagigireun tumpukan buku pelajaran anu teu puguh kaurna, aya buku “diary” maké wadah kotak pulas konéng-bulao anu pasaran kaciri teu kakonci.

          Awalna kuring teu ieuh mikirkeun buku anéh éta. Ngan mimiti karasa anéh téh saprak siga aya nu ngaharéwos kana daun cepil nitah maca éta buku. Saharita kuring kendat ngucap “Allahu Akbar, Laa Ilaaha Illa Allah”. Tapi dasar iman jalma biasa teu kaop kacoél saeutik ku pakasaban goréng, pasti aya waé rasa kagoda kabita téh. Gap dicabak, ditoker selot koncina, tuluy dibuka kotakna.

Buku diari sampul gambar kartun kari muka eusina. Na hate téh ujug-ujug asa teu kawasa rék mukana. Asa teu téga rék nempo anu jadi rusiah balad salila ieu, tapi angger wé haté mah tagiwur teu puguh rasa, panasaran campur jeung rasa éra, ngan hanjakal harita rasa panasaran meunangkeun haté. Pes lampu kamar dipareuman ku kuring, digenti ku lampu dinding meunang nyolokkeun kana stop kontak.

          Dibuka kaca mimiti, aya tulisan sambung teu pati kaciri tulisan saha jeung teu kabaca. Muka kaca kadua aya gambar curat-corét, gurat jeung curek, keur kuring mah kalah kaciri jiga “lukisan abstrak”. Kaca ka tilu aya deui tulisan sambung, sarua teu jelas naon maksudna. Réy bulu punduk puriding puringkak. Tulisan éta diimeutan meni tonggoy pisan.

          Teu karasa geus rék sareureuh kolot deui, angger éta tulisan diimeutan mani anteng. Saking antengna, teu nyadar tukangeun aya naon, deukeut-deukeut anak taleus. Panto kamar muka ngan sorana teu kadangu saeutik-saeutik acan, ukur karasa aya nu mukakeun hungkul. Aya nu ngaléngkah ngadeukeutan kuring tapi jiga nu ngan rarasaan hungkul.

          Masing teu jelas aya naon, tapi karasa si Zia geus aya tukangeun kuring. Kuring ukur bisa ngomong sakacapétangna. “Hampura urang geus kokorotak di kamar manéh,” bari cipanon geus ngucur.

          “Hampura urang ogé geus ngakaya manéh.” Brak kuring diteunggeul ku si Zia teuing pédah naon alasan anu jelasna. Kuring ngajoprak teu inget di bumi alam.

***

Isuk-isuk rebun wanci balebat, loba jalma di imahna si Zia. Hanyir ngamalir, hawa gé hangru ngabeuleugeudeur. Kulit sirah layon ngaplék, panon mah teu molotot ngan beungeut ngadangheuak bari cewaw calangap. Ti dinya katara getih ngurutugna bareng jeung sesemplekan huntu…